Historia

Plan, LA Panse, 2008

Landschaftsarchitekturbüro Panse GbR Bautzen, 2008

Klasztor St. Marienthal został założony przez królową Kunegundę w roku 1234. Jest to zakon kobiecy, katolicki, cysterski. Położony on jest w cichej dolinie Nysy Łużyckiej, bezpośrednio przy granicy polsko-niemieckiej. Takie położenie jest typowe dla klasztorów cysterskich, które chcą wyrazić przez to skromność i pokorę.

Dawne średniowieczne budowle zostały zniszczone przez wielokrotne pożary, ale dzięki sile i odwadze zakonnic udawało się zawsze odbudować klasztor. Tak powstała dzisiejsza postać założenia klasztornego, składająca się z elementów z różnych epok. Budowa przeważającej części tego założenia została ukończona w roku 1744 i reprezentuje styl barokowy.

W roku 1897 spotkało klasztor duże nieszczęście. Powódź całkowicie zniszczyła wewnętrzne pomieszczenia. Podczas II wojny światowej klasztor miał zostać wysadzony przez SS. Udało sie tego uniknąć dzięki odważnej przełożonej klasztoru, która nie zgodziła się go opuścić. Dziś żyje tu przeorysza i 15 sióstr zakonnych, które gospodarują dużą częścią założenia klasztornego.

 

Ciekawostki

Zwiedzanie rozpoczyna się na położonym ponad miejscem Marienthal parkingu. Stara aleja wiśniowa wiedzie w dół doliny. Gdy stajemy przed kompleksem klasztornym otwiera się przed nami przedsionek. Tu łączą się wszystkie drogi wewnętrzne. Poprzez ogromną bramę wkracza się na teren klasztoru. Tablica informacyjna w formie starej kapliczki oznajmia, że w tym momencie wstępujemy na poświęconą ziemię. 

Poprzez drogę wjazdową i dziedziniec dociera się do wewnętrznych bram klasztoru. Za tym przejściem rozciąga się dostępna dla odwiedzających część dziedzińca klasztornego. Szczególnie reprezentatywna jest tu ozdobna fasada i ośmioboczna Fontanna Trójcy Świętej z wysoką na 6 metrów kolumną. Na niej umieszczone są głowy aniołów i obłoki, które wznoszą się do Trójcy Świętej. Dziedziniec podzielony jest na małe zielone pola (trawniki i zadrzewienia). Tu odnaleźć można zachwycające posągi o znaczeniu sakralnym i ciekawostkę dendrologiczną – dwa okazy jesiona odmiany wiszącej.

Na północ od budynku „Probstei“ znajduje się ogród. Ten mieści resztki kolekcji obcych drzew iglastych, zgromadzonej w latach 20-tych, m.in. cyprysiki. Sadzone tu były także cisy, świerki, kasztany jadalne czy ginko. Do terenu tego przylega położony w dziedzińcu Domu Goscinnego Św. Jadwiga, otoczony murem ukończonym w roku 1999, Ogród Roślin Biblijnych. Wymienione w biblii rośliny np. służące jako ozdoby podczas procesji, opisane w biblii drzewa jak np. ambrowiec czy jabłoń, zebrane zostały w jednym miejscu. Zakątek ten służy do wypoczynku.

Na wschód od niego, za murem, położony jest ogród klasztorny, niedostępny dla odwiedzających. Rosną tam rośliny ozdobne i użytkowe.

Oprócz wielu sakralnych rzeźb, na terenie założenia klasztornego znajduje się też cmentarz, na którym stoi 19 pomników w formie płyt nagrobnych. Pochowane są tu przeorysze klasztoru.

Wewnętrzny dziedziniec opactwa pokryty jest trawnikiem, podzielonym na 4 części. Nad nim, pośrodku na piedestale stoi posąg Maryi. Na wschód od niego znajduje się żywopłot, a w nim brama stworzona z krzewów.

Przechodząc stąd przez teren klasztoru po przekątnej w kierunku wschodnim, dochodzi się do historycznego tartaku i mostu na Nysie, wiodącego na wyspę położoną na rzece.

We wschodniej części założenia klasztornego, za Górą Winną, znajduje się Góra Krzyżowa, zwana tez Kalwarią. Wzdłuż szerokiej drogi prowadzącej na szczyt rosną lipy i ustawione są kamienne, barokowe stacje Drogi Krzyżowej. Na górze przedstawione jest na tablicy z czerwonego piaskowca ukrzyżowanie Chrystusa.

Nagrodą za wędrówkę pod górę jest wspaniały widok na założenie klasztorne, rozciągający się z jej szczytu.